اولین دیدار

چقدر منتظر این لحظه بودم دلبندم .......خدا داندوبس.......آنچه رو که آنروز حس کردم  نمیتونم برزبان وقلم  بیارم.آری من منتظر این لحظه ناب دیدار بودم .الانم که مینویسم اشک شوقی بیاد آنروز درچشمانم حلقه زده...................................................................

به یاد آنروز زیبا لحظه ای تامل میکنم ....چشمام رو میبندم ولبخند برلب و اشک شادمانی درچشم تورو با تمامی جزییات به خاطر می آورم......

آری تو دردانه قلبم که 11هفته ازعمر زیبای جنینی ات بیشتر نگذشته بود ودکتر واحدی عزیز تو رو برمانیتور دستگاه سونو با بزرگنمایی چندین برابر به من نشان داد رو کاملا بخاطر دارم.

خدای من!!!! چقدر زیبا بودی .........سرقلمبت ....دستای نازت......پاهای خوشگلت.....واییییی خدای من یعنی آنچه مقابل چشمام بود تصویرفرزند نازنینم بود؟؟!خدایا تورا صدها سپاس از این عطا وکرمت......کاشکی اشک هام امانم میداد بیشترببینمت  پسرنازنینم.....وقتی مرکزسونو رو ترک کردیم اونوقت بودکه تازه به خودم اومدم و اونوقت بودکه...... من بودم ودلدادگی.......من بودم وشور عاشقی ..........و   من بودم و..........حس صدچندان مادری.....واماااااااحسرت اینکه کاشکی بیشتر میتونستم ببینمت.....اما اااانه یادم اومد دکتر تصویر زیبای تورو به من داده بود اونو از پاکتش بیرون آوردم واز تهران تا کرج نگات کردم...اگه بگم بویت رو هم حس کردم بگزاف نگفتم.....بوییدمت ....وایییی که چقدر بوی زندگی میدادی....چقدر دلتنگت شدم ودلشوره عجیبی در دلم افتاد.....یعنی تا6ماه دیگر باید صبر میکردم تا در آغوشت بگیرم واین کم زمانی نبودبرای یک عاشق منتظر.

عزیزم خیلی دوستتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت دارم...خیلییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی

اونروز 13 تیرماه 90مصادف با روز مبارک 3شعبان بود وچه فرخنده روزی بود..........................