تقدیم به نغمه سرای عشقم پسرم
تقدیم به نغمه سرای عشقم پسرم 
عزیزترین مادر.خوب من....بدان
هرگز!....هرگز!......نگرانی ودغدغه ای برای زود به حرف اومدن شما به ذهنم راه نداده ام (هرچند شما در سن خودت خیلی خوب زبان باز کردی)چون میدانم بالاخره دیر یا زود هر کودکی زبان باز خواهد کرد اما آنچه که مهم است برایم چگونگی سخن گفتن شما ست .
پسرم این زبانی که خدای مهربون بهت هدیه داده قدر بدان وشاکر باش و
مواظب باش.....جان مادر مواظب باش .....
یه وقت کلمه ای بر زبان نیاری که دلی آزرده گردد.
میدونیکه:
دل شکستن لحظه ای زمان میبرد وجبران آن سالها.البته اگر مهلت جبران باشد.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
