یه روز دردناک اما مبارک

صبح روز9بهمن ماه 1390بود.یادمه ازیه هفته قبل مامانی استرس اینروز رو داشت.دکتر توکلیان متخصص کودکان اینروز رو برای ختنه تو تعیین کرده بود.

واییییی که تو این هفته مامانی کلی درموردختنه در اینترنت سرچ کرده بود وکاملا آماده شده بودتا برخلاف میل قلبیش جیگرگوشش رو ببره ختنه کنه........

دوست نداشتم درد بکشی ........اما میدونستم بزرگتر که بشی این عمل سختتر خواهد شد.

خلاصه اونروز صبح با کلی اضطراب بابایی ومامان ایران ومامان جون ومامانی باتو یکی یدونه رفتیم مطب دکتر.

حول وحوش ساعت10صبح دکتر عملت کرد به روش جدید حلقه بدون درد وخونریزی....منم موقع عمل ختنه ات بیرون اتاق اشک میریختم وآرزو میکردم زودتر این دقایق بگذردکه گذشت اما واسه مامانی خیلی طولانی ودردناک.....

الهی مامانت بمیره خیلی گریه کردی.نمیدونم درد کشیده بودی.؟؟؟!!....میخواستم دکتر بیچاره روخفه کنم که قبلش اطمینان داده بود روشش بدون درده.چه میدونم گریه ات از چی بود ؟زبون نداشتی طفلکم تابگی چی بهت گذشته دکتر هم که باخونسردی میگفت از درد گریه نمیکنی.!!!!!!

 (اما اینم بگم دکتر توکلیان ازجمله باتجربه ترین متخصصان کودک وپر اوازه ترینشون بودکه با کلی تحقیق اونوانتخاب کردیم.حالا به اینکه احساسات مادرانه مامانی جریحه دار شده بود نیگاه نکن گلکم)

خلاصه بعداز اون لحظه های دردناک حالا نوبت شیرینی دادن بابایی بود.همگی رفتیم شیرینی فروشی وبابایی برای مامان ایران اینا ومامان جون اینا شیرینی خرید ببرن خونه همه شیرینی ختنه گل پسری رو نوش جان کنند. شب هم آقاجون ومامان جون وعمه جون اومدن دیدنت وکادو پول برات آوردند.فردا هم مامان ایران وباباعباس اینکار رو کردند.

          اینم تویی که معصومانه وبیخبر از همجا قبل عملت تومطب دکتر خوابیده بودی.