17ماهه شدنت مبارک شاهزاده قشنگم

               ١٧ماهگیت مبارک

قندونبات مامان خیلی خیلی خیلی خیلییییییییییییی عشق شدی یه بقچه عشق که حالا شده بینهااااااااااااااااااااایت عشققققققققققققق.خودت ببین دیگه با دل مامان وبابا چه کردی شاخ شمشادم.

بیشتر کارهات رو در پست های قبلی با عکس برات شرح دادم والان هم چند تا دیگه از اونا رو که ذهنم یاری میکنه مینویسم.

اینروزاخیلی شیرین کلمات رو ادا میکنی.مثلا به رنگ قرمز میگی قتس(کسره روی ق وت )رنگ سبز رو میگی ببز(فتجه روی ب1)به مامان ایران میگی ووآآآ وبه مامان جون میگی اده(فتحه روی الف ود).

در اشکال هندسی دایره ومثلث رو میشناسی وبه دایره میگی دیرررره وچنان حرف ر رو میکشی که لب پایینت از آب دهنت خیس میشه.بعضی کلمات هم فقط قسمت آخرش رو میگی مثلا ساعت رو میگی عت وموتور رو میگی تور......

حسابی هم ددری شدی ....

١٠تا دندون داری وبقیه شون هم بزودی سرو کلشون پیدا میشه چون لثه هات خیلی متورم هستند.

در یه چشم بهم زدن خونه رو بهم میریزی .روی فرش روجارو نپتون دستی میکشی وبا دستمال برام گرد گیری میکنی .بعداز اون تازه مامان باید حسابی بشور بساب کنههههههههههههه

وهزاران کار دیگه مختص خودت انجام میدی که الان در خاطرم نیست بنویسم .در کل در تمام امور پیشرفت خوبی داشتی خدارو شکر.

همزمان با 17ماهگیت نزدیک عصر بردیمت یه پارک جدید که تا حالا نرفته بودی.پارک میدان اسبی عظیمیه وپارک ایران زمین که روبروشه.خیلی بهت خوش گذشت وشام هم بیرون خوردیم .غذا خوردنت شکر خداخوبه البته فقط غذاهای دستپخت مامان رو که نرم ومیکس میشه خوب میخوری وجز برنج وماکارانی بقیه عذاها اگه کمی سفت باشه از دهنت میندازی بیرون .اونشب هم وقتی مامان یه تیکه گوشت که با چنگال وانگشت تمییز خودش تقریبا نرم کرده بود گذاشتم دهنت انداختی بیرون وعق زدی ...(ناگفته نمونه این اولین بار بود غذای بیرون رو بهت میدادم که اونم نخوردی وهمه رو بیرون ریختی .اکثرا غذای مخصوص خودت رو با توجه به شرایط از خونه برات برمیدارم )کاش دندون های جویدنت هم زودی دربیان تا به جویدن عادت کنی .البته دکتر نیکجو معتقده تا 20ماهگی باید غذای کودک نرم ومیکس باشه.

خوابت هم بهتر شده البته خیلی دیر میخوابی اما در طول شب خیلی کم یا اصلا بیدار نمیشی دیگه مثه سابق.اما نخوای بخوابی هم تا 3صبح وگاهی هم بیشتربیدار میمونی وتمام  تلاش ماهم بیفایده است که بخوابونیمت.

حالا چند تا عکس از اونروز عصر در پارک برات میذارم:

اینجا مظلومانه نشستی ومحو تماشای ماشین های داخل خیابون هستی. واقعااااااااااا میگماااااااااا.تنها تلویزیون ودیدن ماشین ها اینطوری میخکوبت میکنهههه

اینجا پاهات به چمن خورده چندشت میشه  ومیخواستی پاشی.نمیدونم چرا میونت با چمن زیاد خوب نیست .مطمئنا بهش عادت میکنی بزودییییی.

اینجاهم مورچه هارو تماشا میکنی

حسابی لذت بردی وداری آواز هم میخونی

پروردگارا...خدای مهربونم....دردانه ام  را از شر هرچه بدی هست به دستان توانایت میسپارم که تو بهترین نگهبانانی .کردگارا تورا دارم در اوج تنهایی وتو مرا کافیست فرزندم را در پناه امن خود جای بده.آمین